Η τηλεπάθεια μεταξύ εκείνων που αγαπιούνται!

Είναι δυνατόν να "νιώσουμε" τις επιθυμίες κάποιου, να καταλάβουμε την στενοχώρια ή την χαρά του, να "δούμε " τον κίνδυνο που μπορει να αντιμετωπίζει, χωρίς να μιλήσουμε μαζί του, ακόμη κι αν βρίσκεται εκατοντάδες μίλια μακρυά μας? Η απάντηση είναι "ναι", αρκεί να αγαπιόμαστε δυνατά και αληθινά.
  Ο Rupert Sheldrake - βιολόγος που ερευνά πειραματικά τα "ανεξήγητα" φαινόμενα"-μιλώντας στο pyles.tv και τον Γιάννη Μούτσο, εξηγεί:

   "Η τηλεπάθεια εξαρτάται από τους στενούς κοινωνικούς δεσμούς. Τα σκυλιά γνωρίζουν πότε επιστρέφουν οι ιδιοκτήτες τους στο σπίτι, αλλά δεν κάνουν το ίδιο με κάποιον ξένο, τον γείτονα παραδείγματος χάρη.
  Στην περίπτωση της τηλεφωνικής τηλεπάθειας έχουμε παρατηρήσει οτι συμβαίνει εντονότερα μεταξύ ανθρώπων που είναι στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους , όπως μάνα - παιδί, εραστής - ερωμένη, παιδικοί φίλοι κλπ. Συμβαίνει σπανιότερα ανάμεσα σε ξένους εκτός αν έχουμε να κάνουμε με κάποιο άτομο που έχει έντονο τηλεπαθητικό χάρισμα.
Η τηλεπάθεια μεταξύ μητέρας και νεογέννητου!

  "Η τηλεπάθεια  βασίζεται κατά μεγάλο βαθμό στη δύναμη του δεσμού. Εξαρτάται από το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Έχω πράγματοποιήσει μια έρευνα τηλεπάθειας μεταξύ μητέρας και μωρού. Διαπίστωσα οτι πολλές μητέρες γνωρίζουν αν τους χρειάζεται το μωρό τους ακόμη και από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά. Εκείνες μάλιστα που θηλάζουν, όταν βρίσκονται μακριά από τα μωρά τους, κάποιες στιγμές παρατηρούν οτι παράγεται  γάλα από τις θηλές τους ! Την ίδια στιγμή εαν τηλεφωνήσουν στο σπίτι τους , ενημερώνονται ότι το μωρό τους κλαίει ή είναι ανήσυχο. Πιστεύω οτι το σώμα της μητέρας εκείνη τη στιγμή ανταποκρίνεται τηλεπαθητικά στο κάλεσμα του μωρού  ακόμα και όταν είναι χιλιόμετρα μακριά. "
Η τηλεπάθεια μεταξύ των ερωτευμένων!
  Η τηλεπάθεια μεταξύ των ερωτευμένων ανθρώπων αποτελεί ένα ακόμη πεδίο έρευνας. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι μπορούμε να "νιώσουμε" τι ακριβώς σκέφτεται για εμάς ο άλλος , μόνο όταν έχουμε περάσει στο στάδιο της βαθιάς και ουσιαστικής αγάπης. Ανθρωποι που έχουν έντονο συναισθηματικό δέσιμο μπορούν να "λάβουν" τηλεπαθητικά  μήνυμα από τον αγαπημένο τους ακόμη και από μεγάλη απόσταση. Εχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις όπου ο ένας από τους δύο κινδυνεύει, ή περνάει μια δυσκολία και ο άλλος την λαμβάνει ως σήμα στονμ εγκεφαλό του.

  Οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουμε να "διαβάσουμε " τα σήματα αυτά και τα ερμηνεύουμε άλλοτε ως "κακό προαίσθημα", άλλοτε ως "σφίξιμο στο στομάχι", ενώ στην παραγματικότητα είναι μια τηλεπαθητική επαφή με τον ανθρωπό μας.
 
  Τα πράγματα είναι διαφορετικά όταν πρόκειται για εραστές που βρίσκονται στην φάση της έντονης σωματικής έλξης. Εκεί το ζωώδες ερωτικό ένστικτο δεν επιτρέπει καμμία άλλη επικοινωνία πέρα της σωματικής. Η τηλεπάθεια  είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει αφού απαιτεί μια βαθιά και αληθινή ψυχική και πνευματική επικοινωνια. Έτσι είναι πιθανότερο να λάβουμε τηλεπαθητικά μια σκέψη από έναν παιδικό μας φίλο που έχουμε καιρό να συναντήσουμε , αλλά αγαπάμε ουσιαστικά , παρά από τον άνθρωπο με τον οποίο νιώθουμε τρελά ερωτευμένοι και εξαρτημένοι σεξουαλικά από αυτόν!

Υπνωτισμός :Ενα ταξίδι στο Υποσυνείδητο

Από την αρχαιότητα είναι γνωστή η επιβολή στο ανθρώπινο σώμα, αλλά και η ύπαρξη επίσης θαυματοποιών στα πιο πρόσφατα, που θεράπευαν ασθενείς με την ψηλάφηση των μαγνητικών κέντρων του σώματός τους, ενώ τους κοίταζαν έντονα στα μάτια.

Σήμερα όλοι γνωρίζουν πως, υπνωτισμός είναι μια επιστήμη που αφορά την επιβολή στο άτομο χρησιμοποιώντας λεκτική επιρροή, υπνωτιστικές ικανότητες και τη βοήθεια ενός αντικειμένου που βοηθά στη χαλάρωση και κατ' επέκταση στην ύπνωση του ασθενούς. Το αντικείμενο μπορεί να είναι ένα εκκρεμές ή το λεγόμενο μάτι που αποτελείται από μια σειρά κύκλων που μοιάζουν να γυρίζουν αιχμαλωτίζοντας το βλέμμα. Αντικατέστησε το έντονο βλέμμα του υπνωτιστή, τον προσωπικό μαγνητισμό του, την «υπερφυσική δύναμή του»,που του επέφερε τεράστια φήμη και αμέτρητους οπαδούς ,μια και σήμερα η ύπνωση μπορεί να διδαχθεί στον καθένα έστω κι αν δεν έχει το έμφυτο χάρισμα του μαγνητισμού.

Ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόιντ χρησιμοποιούσε την ύπνωση σε ασθενείς με ψυχικά κυρίως νοσήματα , βοηθώντας τους να φτάσουν στα πιο βαθιά επίπεδα της ύπαρξής τους ,αντιμετωπίζοντας πρόσωπο με πρόσωπο αυτά που τους βασάνιζαν και έτσι οδηγώντας τους στη θεραπεία.

Τι συμβαίνει όμως σε ένα υπνωτισμένο άτομο;

Μοιάζει να κοιμάται, όμως έχει πλήρη συνείδηση απέναντι στον υπνωτιστή του και υπακούει μόνο σ' αυτόν. Ταυτόχρονα όμως είναι αποστασιοποιημένο από τον κόσμο και είναι σε θέση να εξερευνήσει τον εαυτό του. Διατηρεί και τις συνειδητές και τις ασυνείδητες πνευματικές του δραστηριότητες, αλλά ξεχωριστά τις μεν από τις δε. Λειτουργεί με τη λογική, απλώς αισθάνεται ότι παρακολουθεί από μακριά όσα βιώνει.

Με την ύπνωση γίνεται κανείς πιο δυνατός μια και επιβάλλεται στον εαυτό του, ανακουφίζεται από τον πόνο, αντιμετωπίζει εθισμούς και εμμονέςμια και μπορούμε να φτάσουμε στο υποσυνείδητο και να χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του-αλλά και ψυχοσωματικές ασθένειες.

Ένας έμπειρος υπνωτιστής μιλώντας στο βαθύτερο επίπεδο της ύπαρξης του ατόμου μπορεί βρει, αλλά και να βοηθήσει να ξεπεράσει και να αντιμετωπίσει τα ψυχικά του τραύματα το άτομο,αρκεί να μην του επιβάλλει πράγματα που είναι αντίθετα με τις αρχές του. Μπορεί να του επιβάλει πράγματα που θα πρέπει να κάνει όταν ξυπνήσει και που αφορούν κακές συνήθειες( π. χ να σταματήσει το κάπνισμα, το αλκοόλ, κ. λ. π)

Όλοι μπορούμε να υπνωτιστούμε κάποιοι είναι πιο δεκτικοί, άλλοι λιγότερο, αρκεί να είμαστε σε κατάσταση ηρεμίας , καθισμένοι άνετα και αναπαυτικά , έτοιμοι για ένα ταξίδι στα μονοπάτια του ασυνείδητού μας, εκεί όπου όλα καταγράφονται μόνιμα, , προκειμένου να αναλύσουμε αυτά που θα δούμε, για να γίνουμε καλύτεροι και ευτυχέστεροι. Για να έχει επιτυχία όμως το ταξίδι πρέπει να βρούμε τον κατάλληλο οδηγό- υπνωτιστή, που θα μας οδηγήσει από τα ασφαλέστερα μονοπάτια και θα μας φέρει πίσω σώους και αβλαβείς, γιατί και η επιστροφή θέλει την κατάλληλη τεχνική για να μην κινδυνέψουμε να πέσουμε σε μόνιμη ύπνωση.

Iron...Mam,τη γυναίκα- μαγνήτη

 

   Αν η γυναίκα της φωτογραφίας σας θυμίζει έντονα την... πόρτα του ψυγείου σας, δεν έχετε άδικο! Η Μπρέντα Άλισον, μία 50χρονη γυναίκα από το Λονδίνο, έχει το ιδιαίτερο "χάρισμα" να μαγνητίζει με το σώμα της μεταλλικά αντικείμενα! Από μαγνητάκια και καρφίτσες μέχρι νομίσματα και κλειδιά, όλα μαγνητίζονται και "κολλούν" πάνω της σε δευτερόλεπτα!

  Και σαν να μην φτάνει αυτό, η παρουσία της είναι ικανή να ανάψει τα φώτα, να ενεργοποιήσει συναγερμούς, να θέσει εκτός λειτουργίας ταμειακών μηχανές αλλά και να δημιουργήσει παρεμβολές στο τηλεοπτικό σήμα!

  Οι βρετανικές εφημερίδες κάνουν λόγο για αυξημένο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο σε σχέση με το μέσο ανθρώπινο σώμα, αλλά η ίδια δηλώνει απελπισμένη!

  "Δεν υπάρχει τίποτα πιο ντροπιαστικό από το να μπαίνω σε ένα πολυκατάστημα και αυτομάτως να σταματούν τη λειτουργία τους οι ταμειακές μηχανές", δηλώνει.

  Η γυναίκα- μαγνήτης υποστηρίζει ότι αντιλήφθηκε την επίδραση που είχε η παρουσία της στις ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές κατά τη διάρκεια της εφηβείας της.

  Όταν γέννησε τον γιό της η κατάσταση έγινε ακόμη πιο έντονη καθώς τα παιχνίδια του που λειτουργούσαν με μπαταρίες, ξεκινούσαν αμέσως μόλις εκείνη έμπαινε στο παιδικό δωμάτιο! Το φαινόμενο όμως του μαγνητισμού αντικειμένων, εμφανίστηκε τα τελευταία μόλις χρόνια.

  Οι γιατροί που την εξέτασαν της επισήμαναν ότι ο υπέρμετρος μαγνητισμός του σώματός της μπορεί να προκαλέσει υψηλά επίπεδα πίεσης και την συμβούλευσαν να λάβει μέτρα προκειμένου να τον μειώσει, ενώ θεώρησαν πιθανό να οφείλεται σε υπερβολικό στρες!

  Η ειδικός στην ηλεκτροθεραπεία Κάθυ Τζεμινιάνι μιλώντας στην εφημερίδα The Sun, εξηγεί: "Ο καθένας μας έχει ένα ηλεκτρισμένο φορτίο που διαφέρει βέβαια από άτομο σε άτομο. Είναι φανερό ότι η Μπρέντα είναι ιδιαίτερα υψηλά φορτισμένη".

  Όπως χαρακτηριστικά εξηγεί η ίδια η Μπρέντα "Τα μεταλλικά αντικείμενα, παραμένουν περισσότερη ώρα πάνω στα κόκκαλα μου από ό,τι στους μυς. Ξέρω πως το θέαμα κάνει τους ανθρώπους να γελάνε, εγώ όμως νιώθω σαν... ψυγείο που έχει καλυφθεί από μαγνητάκια!".

Πυροβασία

Η Πυροβασία είναι τελετή πυρολατρική, κατ΄ άλλους ειδωλολατρική και πάντως οργιαστική που έχει σαφή σχέση με αρχαίες τελετές και μυστήρια Διονυσιακού χαρακτήρα που απαντάται μέχρι και σήμερα στον ελληνικό χώρο κυρίως στη Θράκη καθώς και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου και της άλλοτε Ανατολικής Ρωμυλίας δια των λεγομένων Αναστενάρηδων. Σήμερα φέρεται διαδεδομένη και σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας.
Γενικά η Πυροβασία εκτελείται "εν χορώ", με γυμνό βάδισμα πάνω σε ένα στρώμα πυρακτωμένων κάρβουνων, επί αρκετή ώρα, χωρίς την αίσθηση του πόνου ή να προκαλούνται ίχνη εγκαυμάτων. Παρά ταύτα πρόκειται για μια τελετουργία που εμφανίζεται και σε διάφορες άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως στη Νότια Αμερική, στην Ασία, στην Αφρική και στην Ευρώπη. Εκ πρώτης όψης και σύμφωνα με αρκετούς, φαίνεται ότι κατά τη πυροβασία παραβιάζονται οι νόμοι της Φύσης. Παρόλα αυτά έχουν διατυπωθεί διάφορες επιστημονικές ερμηνείες του φαινομένου σύμφωνα με τις οποίες η πυροβασία ίσως να μην αποτελεί παραβίαση των φυσικών νόμων πλην όμως πραγματοποιείται υπό έντονες ψυχολογικές επιδράσεις που κανείς δεν μπορεί να τις αμφισβητήσει, γεγονός που το καταμαρτυρά η παρατηρούμενη ακαΐα.
Για διάφορους λόγους σε κάθε τόπο οι άνθρωποι από πανάρχαιες εποχές επιδίδονται σ' αυτό το λατρευτικό μέσο για εξαγνισμό ή σε ανάμνηση θρυλικών γεγονότων ή για επιβεβαίωση της ανωτερότητας της ψυχής. Η πυροβασία εφαρμόζεται σήμερα συνήθως από:

• φακίριδες και
• πιστούς διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων όπως και της Ορθόδοξης εκκλησίας στην Ελλάδα κατά τα Αναστενάρια.

 Αναστενάρηδες είναι οι Έλληνες πιστοί ενός λατρευτικού εθίμου πυροβασίας που λέγεται Αναστενάρια.
Οι αναστενάρηδες είναι άτομα μυημένα στην τελετουργία του εθίμου αυτού. Η μύηση διαρκεί πολλά χρόνια και ο αρχιαναστενάρης είναι αυτός που κρίνει πότε ο μυούμενος είναι έτοιμος για πυροβασία, αλλά και, κάθε φορά, ποιοί από τους αναστενάρηδες θα πατήσουν στα κάρβουνα. Δεν είναι γνωστό γιατί η κοινωνία των αναστενάρηδων είναι κλειστή, είναι βέβαιο όμως ότι διακατέχονται από βαθιά πίστη στο θρύλο και στον προστάτη-άγιο και ότι τη στιγμή της πυροβασίας φαίνεται να βρίσκονται σε έκσταση. Σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει και ο βασικός εμψυχωτής της ομάδας, ο αρχιαναστενάρης. Σ' αυτόν αφείλεται και η στενή σχέση που έχουν μεταξύ τους, όπως και η αφοσίωσή τους στο έθιμο.
Ένας αναστενάρης μπορεί να είναι πυροβάτης, μπορεί και όχι. Από αυτούς που είναι πυροβάτες, δεν πατούν όλοι σε κάθε τελετή. Τούτο εξαρτάται από την ψυχική τους κατάσταση και κρίνεται στη διάρκεια της εισόδου σε έκσταση από τον αρχιαναστενάρη. Ο αρχιαναστενάρης των τελευταίων χρόνων (από τα μέσα της δεκαετίας του '90) δεν είναι πυροβάτης. Η επιλογή του αρχιαναστενάρη γίνεται σε ειδική τελετή με κριτήριο τη βαθιά γνώση των μυστικών και πολύ σπάνια έχουν παρατηρηθεί διαφωνίες στο θέμα αυτό μεταξύ των αναστενάρηδων.
Ανάμεσα στους αναστενάρηδες υπάρχει ιεραρχία. Έτσι κάποιοι εκλεκτοί θα διατηρήσουν στα σπίτια τους τις εικόνες, τα τάματα, τα μαντήλια και τα σημάδια (ιερά κειμήλια, στοιχεία της τελετουργίας), τα οποία στην επόμενη τελετή θα συγκεντρωθούν στο κονάκι, το ιερό άντρο των αναστενάρηδων, όπου γίνεται η διαδικασία της έκστασης και ο χορός που κορυφώνεται με την πυροβασία. Η όλη διαδικασία γίνεται με μουσική κάλυψη από έντονο ρυθμικό νταούλι και μονότονο ήχο από θρακιώτικης λύρας. Ο σκοπός αυτός περνά από οργανοπαίχτη σε οργανοπαίχτη σε οικογενειακή, συχνά, βάση και κρατά πολλά χρόνια, όπως και η μύηση των αναστενάρηδων. Ας σημειωθεί εδώ ότι αναστενάρηδες είναι όλοι οι συμμετέχοντες στις τελετές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κι όχι μόνο οι πυροβάτες.

Οι Αναστενάρηδες πιστεύουν ότι η εκτέλεσή της γίνεται δυνατή, χάρη στο διαλογισμό που κάνουν πριν τη πράξη, ή χάρη στην προστασία του Θεού ή ενός Αγίου, ή μιας υπερκόσμιας ιδέας που εκείνη τη στιγμή υπηρετούν. Από πάρα πολύ παλιά οι άνθρωποι διαπίστωσαν ότι μπορούν να "παραβαίνουν" τους φυσικούς νόμους με τη δύναμη της ψυχής. Αν ένας κοινός άνθρωπος βαδίσει ξυπόλυτος πάνω σε πυρωμένα κάρβουνα, των οποίων η θερμοκρασία κυμαίνεται από 400 μέχρι 900 βαθμούς Κελσίου, θα πάθει βαρύτατα εγκαύματα στα πέλματα. Οι πυροβάτες όμως δεν παθαίνουν τίποτε κι αυτό είναι το αξιοπερίεργο.

 Το φαινόμενο της πυροβασίας είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον επιστημόνων διάφορων κλάδων, όπως η Λαογραφία, η Θρησκειολογία και η Φυσιολογία και ιδιαίτερα της Ψυχολογίας, στα φαινόμενα της οποίας και κατατάσσεται. Ακόμα αποτελεί για τους θιασώτες της Παραψυχολογίας μία από τις αποδείξεις για την ύπαρξη Υπερφυσικών δυνάμεων.
Από την πλευρά της επιστήμης έχει διεξαχθεί έρευνα πάνω στο θέμα, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα και πειράματα πυροβασίας από τους ίδιους τους επιστήμονες προκειμένου να αποδειχτεί η φυσική ερμηνεία του φαινομένου που παρουσιάζεται παρακάτω.

Η πιο ευσταθής θεωρία φαίνεται αυτή που υποστηρίζει ότι οι πυροβάτες, επειδή βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης όπου το σώμα παράγει υπερβολική ποσότητα ιδρώτα, στην ουσία περπατούν πάνω σε ένα στρώμα ατμού την ώρα που το κάθιδρο πέλμα τους εφάπτεται με τα πυρωμένα κάρβουνα. Ο ιδρώτας εξατμίζεται και το ποσό του ατμού που μεσολαβεί ανάμεσα στα κάρβουνα και το δέρμα, έχοντας θερμοκρασία περίπου 100 βαθμών, δεν μπορεί να προκαλέσει έγκαυμα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν σαλιώνουμε το δάχτυλό μας και το βάζουμε στο ζεστό ταψί ή στο αναμμένο ηλεκτρικό σίδερο για να δοκιμάσουμε αν καίνε. Αν το δάχτυλο είναι στεγνό θα καούμε (θα πάθουμε έγκαυμα), στο σαλιωμένο όμως δάχτυλο δε συμβαίνει αυτό για το λόγο που προαναφέρθηκε. Ωστόσο το να ξεπεράσει κανείς το φυσικό φόβο της φωτιάς δεν είναι απλό φαινόμενο κι όταν ακόμη υπάρχει η "βεβαιότητα" της προηγούμενης θεωρίας για την ακαΐα. Η κατάσταση έκστασης στην οποία περιέρχονται οι πυροβάτες είναι εκείνη που τους βοηθά να ξεπερνούν το φόβο. Είναι μια κατάσταση ψυχικής υπέρβασης της πραγματικότητας, μια έκπτωση του συνειδησιακού επιπέδου κατά την οποία το πραγματικό αντικαθίσταται από το ιδεατό και μαζί του όλα τα επακόλουθα. Σε μερικές τελετές πυροβασίας η διάρκεια της μύησης και της εισαγωγής στην έκσταση διαρκούν πολλή ώρα. Σε άλλες όμως περιπτώσεις διαρκεί λίγα λεπτά ή και δευτερόλεπτά. Στη δεύτερη περίπτωση συμβαίνει η διαδικασία της "προηγούμενης φοράς", όπου ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται περνά με σύντομες διαδικασίες τον εγκεφαλικό - ιδεολογικό κύκλο.
Ειδικότερα κατά την επαφή δύο υλικών σωμάτων σταδιακά το θερμότερο σώμα ψύχεται μεταφέροντας θερμότητα στο ψυχρότερο, το οποίο παράλληλα θερμαίνεται. Αυτό γίνεται μέχρι τα δύο σώματα να αποκτήσουν την ίδια θερμοκρασία. Το πόσο γρήγορα γίνεται αυτό και σε ποια θερμοκρασία θα "ισοροπήσουν" τα δύο σώματα εξαρτάται από τις θερμοδυναμικές ιδιότητές τους. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι:

• Θερμοκρασία
• Μάζα
• Ειδική θερμοχωρητικότητα
• Θερμική αγωγιμότητα

Το γινόμενο της μάζας ενός σώματος επί την ειδική θερμοχωρητικότητα ονομάζεται Θερμοχωρητικότητα και εκφράζει το πόση θερμική ενέργεια απαιτείται για να ανέβει η θερμοκρασία του σώματος κατά ένα βαθμό. Με βάση την Αρχή διατήρησης της ενέργειας η ενέργεια που θα αποβληθεί από το θερμό σώμα θα είναι ίση με την ενέργεια που θα αποροφηθεί από το ψυχρό. Όσον αφορά την τελική θερμοκρασία των δύο σωμάτων αυτή θα βρίσκεται πλησιέστερα στην αρχική θερμοκρασία του σώματος με τη μεγαλύτερη θερμοχωρητικότητα.
Στην περίπτωση της πυροβασίας τα σώματα που μας ενδιαφέρουν είναι:

• το γυμνό πέλμα
• τα πυρακτωμένα κάρβουνα

Κατά την πυροβασία διάφοροι παράγοντες ενεργούν και αποτρέπουν τον πόνο και το έγκαυμα:

• Το νερό που αποτελεί το κύριο συστατικό του ανθρώπινου σώματος (70%) έχει πολύ μεγάλη ειδική θερμοχωρητικότητα, ενώ τα κάρβουνα έχουν πολύ μικρή. Έτσι η θερμοκρασία του ποδιού κατά την επαφή με τα ζεστά κάρβουνα αλλάζει πολύ λιγότερο απ΄ότι αλλάζει η θερμοκρασία του κάρβουνου.
• Το νερό έχει επίσης πολύ μεγάλη θερμική αγωγιμότητα. Έτσι το αίμα, που κυρίως αποτελείται από νερό, μεταφέρει πολύ γρήγορα την θερμότητα μακρυά από το πέλμα και τη διαχέει στο υπόλοιπο σώμα.
• Από την άλλη, το κάρβουνο έχει πολύ μικρή θερμική αγωγιμότητα. Έτσι, κατά την επαφή με το πόδι το κάρβουνο εκλύει θερμότητα μόνο από την επιφάνειά του που άπτεται με το πέλμα, και όχι από όλο τον όγκο του.
• Κατά την πυροβασία οι πυροβάτες εκτελούν γρήγορες κινήσεις, ή με άλλα λόγια "χορεύουν" πάνω στα κάρβουνα. Αυτό μειώνει το χρονικό διάστημα επαφής με το πυρακτωμένο κάρβουνο. Σε περίπτωση που σταθούν για αρκετό διάστημα ακίνητοι κάποια στιγμή θα καούν, διότι η θερμότητα, όσο αργά και αν μεταφέρεται στο πόδι, δεν παύει να συσσωρεύεται σε αυτό.
• Παράλληλα, στην αποφυγή του πόνου παίζει ρόλο και η κατάσταση της αυθυποβολής ή έκστασης στην οποία βρίσκονται συνήθως οι πυροβάτες κατά την πράξη τους. Αυτή δεν αποτρέπει το έγκαυμα, αλλά μειώνει την ευαισθησία του εγκεφάλου στα ερεθίσματα που δέχεται. Έτσι, τα ούτως ή άλλως μικρά, σύμφωνα με τα όσα προαναφέρθηκαν, σήματα πόνου που στέλνονται από να νεύρα του ποδιού αγνούνται.

Βέβαια τα παραπάνω δε σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι μπορεί πάντα οποιοσδήποτε να περπατάει με ασφάλεια πάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα με γυμνά πόδια. Η πυροβασία δεν παύει να είναι επικίνδυνη.

• Ο πυροβάτης πρέπει συνεχώς να αναπηδάει ή να περπατάει με σταθερό βηματισμό για να μειώνει το χρόνο επαφής με τα κάρβουνα.
• Στην περίπτωση που υπάρχουν ανάμεσα στα κάρβουνα ξένα σώματα με μεγάλη θερμική αγωγιμότητα (π.χ. κομμάτια μετάλλου) και ο πυροβάτης τα αγγίξει θα καεί.
• Τα κάρβουνα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένα. Η προετοιμασία περιλαμβάνει ένα χρονικό διάστημα που πρέπει να περάσει από τη στιγμή που παίρνουν φωτιά μέχρι τη στιγμή που ο πυροβάτης θα περπατήσει σε αυτά. Αυτό διότι τα κρύα κάρβουνα περιέχουν νερό, το οποίο όπως προαναφέρθηκε είναι καλός αγωγός της θερμότητας.

Μεγάλος αριθμός ανθρώπων στον ελλαδικό χώρο, αλλά και διεθνώς, δεν αποδέχεται την παραπάνω εξήγηση του φαινομένου. Οι ενστάσεις αυτές συνήθως οφείλονται σε άγνοια της ύπαρξης επιστημονικής εξήγησης ή μη κατανόηση της εξήγησης που δίνεται από την επιστήμη αφενός και αφετέρου από το γεγονός ότι κανένας μέχρι σήμερα επιστήμονας που αποδέχεται και υπερασπίζεται τα παραπάνω δεν έχει εκτεθεί ελεύθερα σε πυροβασία.

Σήμερα στην Ελλάδα πυροβασίες εκτελούνται στα λεγόμενα Αναστενάρια. Κάτι παραπλήσιο είναι το πήδημα πάνω από τις φωτιές στον Κλήδονα αλλά με τα χρόνια έχει εκφυλιστεί κι απλώς πηδάνε πάνω από τη φωτιά ενώ παλιότερα περνούσαν βαδίζοντας μέσα της. Στη γειτονική Βουλγαρία γίνονται πυροβασίες σε τουριστικές λαογραφικές τελετές, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Στην Πολυνησία οι τελετές πυροβασίας είναι συνδεδεμένες με εξαγνισμούς, για να φύγουν τα κακά πνεύματα. Παρόμοιο περιεχόμενο έχουν και οι ανάλογες τελετές σε αφρικανικές φυλές. Στη Νότια Αμερική, σε κάποιες φυλές ινδιάνων, η τελετουργία έχει χαρακτήρα πιστοποίησης της γενναιότητας των πολεμιστών της φυλής.

«Μάτιασμα»και «ξεμάτιασμα»

Παρερμηνείες της βασκανίας

Από τους χρόνους της αρχαιότητας η βασκανία συνδέθηκε και μ’ αυτό που σήμερα αποκαλούμε «μάτιασμα». Σήμερα μάλιστα όταν ακούμε τη λέξη βασκανία αμέσως εννοούμε μόνον το μάτιασμα και τίποτε άλλο. Πρόκειται για μια παλιά πρόληψη και δεισιδαιμονία ότι ο κακός με το βλέμμα του και μόνο μπορεί να βλάψει τον φθονούμενο. Αυτό φυσικά δεν είναι σωστό, και η Εκκλησία μας δεν το παραδέχεται. Βεβαίως η Εκκλησία έχει ευχές που κάνουν λόγο για «βάσκανον οφθαλμόν». Οι αναφορές αυτές εξηγούνται εύκολα, χρειάζεται όμως μια προσοχή, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις. Η φράση «βάσκανος οφθαλμός» προέρχεται από την Αγία Γραφή και σημαίνει το φθονερό άνθρωπο, τον κακό, τον ανελεήμονα, τον άσπλαχνο, ενώ το αντίθετο, «καλό μάτι», σημαίνει τον καλόν άνθρωπο, τον εύσπλαχνο, τον ψυχόπονο. Ας μη ξεχνάμε ότι στα αρχαία ελληνικά το μάτι λέγεται και όψις, και ότι στην Αγία Γραφή «μάτι» και «όψις» και «οφθαλμός» και «είδος» λέγεται και η εμφάνιση του ανθρώπου, το παρουσιαστικό του, και ο όλος άνθρωπος. Κατ’ αρχάς εννοείται ότι, ο φθονερός άνθρωπος όταν δει το θύμα του και το φθονήσει, αυτό είναι η ρίζα του κακού που μπορεί να ακολουθήσει. Επομένως αυτή η φθονερή ματιά, είναι από όλους ανεπιθύμητη. Στην συνέχεια η φράση «βάσκανος οφθαλμός» επεκτάθηκε στους ανθρώπους που σαν υποχείρια του σατανά ασχολούνται με μαγείες, μαντείες, ξόρκια και όλα τα σχετικά. Έτσι λοιπόν ξεκαθαρίζονται τα πράγματα πως η Εκκλησία μας από τη μια δεν παραδέχεται το μάτιασμα και από την άλλη αναφέρεται στις ευχές της εναντίον της βασκανίας. Δεν πρόκειται για αντίφαση, αλλά για διαχωρισμό δυο διαφορετικών πραγμάτων. Σε αντίφαση και σύγχυση βρίσκονται όσοι λεγόμενοι Χριστιανοί από τη μια κάνουν το σταυρό τους και από την άλλη τρέχουν σε ξόρκια και μάγια. Βασκανία εννοεί η Εκκλησία τον φθόνο και το κακό που κάνουν κάποιοι κινούμενοι από φθόνο· το κακό αυτό μπορεί να είναι μία βλαπτική πράξη ή μία συκοφαντία ή μία κατάρα ή μία δαιμονική ενέργεια ή επίδραση. Η Εκκλησία δεν δέχεται ότι η απλή ματιά ενός ανθρώπου μπορεί από απόσταση να προκαλέσει με μαγικό τρόπο κακό σε κάποιον άλλο. Είναι απαράδεκτες για ανθρώπους της Εκκλησίας οι προλήψεις και δεισιδαιμονίες ότι κάποιος είναι βάσκανος, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκε την τάδε μέρα ή επειδή έχει στο πρόσωπο του κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ή ότι κάποιος είναι ιδιαίτερα επιρρεπής στη βασκανία (ότι δηλαδή «ματιάζεται» εύκολα), ή ότι μπορεί να αισθανθεί άσχημα και αδιάθετος, επειδή τάχα κάποιος τον «μάτιασε», και άλλες τέτοιες αηδίες

Δεν θα κάνουμε επομένως καμιά αναφορά στο λεγόμενο «ξεμάτιασμα», που γίνεται από λαϊκούς ανθρώπους (όπως επικλήσεις, χειρονομίες, χάνδρες κλπ.), οι οποίοι εμπειρικώς τα μαθαίνουν από άλλους και εμπειρικά τα εφαρμόζουν και κανείς δεν γνωρίζει το «πώς» και το «γιατί», αφού είναι σκοτεινή και άδηλη και ανεξερεύνητη η προέλευση αυτού του «ξεματιάσματος». Και δεν έχει σχέση με τη διδασκαλία της Εκκλησίας και προφανώς προέρχεται από λαϊκές και παλιές ειδωλολατρικές δοξασίες και πρακτικές ακαθόριστες, γι’ αυτό και είναι απαράδεκτες ανάμεσα στους πιστούς και δεν τιμούν τη σύγχρονη «προοδευτική» εποχή μας. Είναι εκδηλώσεις άγνοιας και απιστίας και παγανισμού.

Η Εκκλησία θέλοντας να βοηθήσει τα μέλη της συμπεριφέρεται με πολλή συγκατάβαση και περιέλαβε στις ευχές της τις σχετικές με τη βασκανία λέξεις, αλλά τους έδωσε το σωστό νόημα. Δυστυχώς πολλές φορές παρατηρείται η εσφαλμένη λαϊκή δοξασία να επικρατεί, να επιβάλλεται και σιγά-σιγά να αλλοιώνει τη γνήσια ορθόδοξη διδασκαλία, σε σημείο άλλα να λέμε και άλλα να καταλαβαίνουμε.

Η Εκκλησία τη βασκανία με την έννοια της εξ αποστάσεως φθοροποιού μαγικής επιδράσεως μόνο με το βλέμμα (που μπορεί καμιά φορά να συνοδεύεται και από κάποιο λόγον ή ενδόμυχη σκέψη θαυμασμού ή φθόνου) τη θεωρεί, δεισιδαιμονία. Οι εκκλησιαστικοί συγγράφεις και οι πατέρες της Εκκλησίας δεν αρνούνται την πραγματική βασκανία, δηλαδή τον φθόνο και τις βλαπτικές ενέργειες που εκπορεύονται από αυτόν. Ειδικά μάλιστα τις περιπτώσεις βασκανίας που δεν έχουν εμφανή τη προέλευσή τους τις αποδίδουν στην επήρεια του πονηρού. Γενικά θεωρούν τη βασκανία ως έργο του διαβόλου και πράξη φθόνου. Ο Μέγας Βασίλειος έγραψε και λόγο «περί φθόνου και βασκανίας». Η Εκκλησία συνέθεσε και ειδική ευχή κατά της βασκανίας, με την έννοια του φθόνου.

Με όσα αναφέραμε και εξηγήσαμε μέχρι εδώ ξεκαθαρίζεται το θέμα της βασκανίας από ορθόδοξη άποψη. Επίσης εξηγούνται και εκφράσεις όπως «η βασκανία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποβεί θανατηφόρος», δεν εννοείται ότι κάποιος μπορεί με το βλέμμα του να σκοτώσει έναν άλλο (αυτό είναι ανόητη, μαγική, ειδωλολατρική και αντιχριστιανική αντίληψη), διότι τότε θα είχαν φονευθεί οι μισοί άνθρωποι της γης χωρίς πολέμους και εγκλήματα και φονικά όπλα, αλλά εννοείται ότι αυτός που φθονεί και μισεί τον συνάνθρωπό του σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να τον εξοντώσει και σωματικά. Σχεδόν πάντοτε ο φθονερός προσπαθεί να εξοντώσει το θύμα του ηθικά-ψυχικά, γι’ αυτό ο κατ’ εξοχήν βάσκανος και φθονερός διάβολος ονομάζεται και ανθρωποκτόνος και μισάνθρωπος.

Μέσα προστασίας

Όσοι άνθρωποι αισθανθούν οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους την επήρεια της βασκανίας, πρέπει να τρέχουν στον πνευματικό ιερέα να τους σταυρώσει με το σταυρό, που έχει μεγάλη δύναμη κατά των πονηρών πνευμάτων, και να τους διαβάσει την ειδική ευχή κατά της βασκανίας.

Πολλοί άνθρωποι επινόησαν κατά της βασκανίας διάφορα μέσα, όπως τα φυλαχτά, για να τα φοράνε όσοι βασκαίνονται. Η Εκκλησία προσπαθώντας να προφυλάξει τα μέλη της από κάθε πλάνη δεν επιτρέπει στους Χριστιανούς να χρησιμοποιούν αυτά τα φυλαχτά (χάντρες, φύλλα, λουλούδια, εκκλησιαστικά αντικείμενα και λοιπά), γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν μια μαγική αντίληψη λειτουργίας και προστασίας, τελείως αντιχριστιανική. Επίσης απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται διάφορα «εξορκιστικά» λόγια κατά του «ματιάσματος» από άντρες ή γυναίκες, γιατί όλα αυτά τα «λαϊκά» μέσα και οι σχετικές αντιλήψεις και δεισιδαιμονίες είναι είδος μαγείας και παγανισμού, όπως αναφέρει και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο βιβλίο του «Χρηστοήθεια των Χριστιανών». Κάθε άλλο πέρα από τις ευχές της Εκκλησίας αποτελεί άρνηση της πίστεως· κάθε άλλο «ξόρκι» απομακρύνει από τον άνθρωπο τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τον αφήνει ανίσχυρο μπροστά στις «μεθοδείες του πονηρού». Όποιος χρησιμοποιεί «ξόρκια» και «φυλαχτά» και «χαϊμαλιά» είτε για τον εαυτό του είτε για δικούς του ανθρώπους, πρέπει να ξέρει ότι έτσι μολύνει το βάπτισμά του, δείχνει απιστία και ασέβεια προς το Θεό, και επομένως αντί να προστατεύεται από το κακό, παραδίδει τον εαυτό του σε μισάνθρωπες επιρροές.

Υπάρχουν βέβαια τα χριστιανικά φυλαχτά της Εκκλησίας, τα οποία μπορούν και πρέπει να μεταχειρίζονται οι πιστοί. Πολύ αποτελεσματικό φυλαχτό είναι ο σταυρός, που πρέπει να φοράνε όλοι οι Χριστιανοί, γιατί οι δαίμονες φοβούνται τη δύναμή του, γιατί είναι το φυλακτήριο όλου του κόσμου.

Υπάρχουν βέβαια και άλλα μέσα της πίστεως μας, με τα οποία επικαλούμαστε τη δύναμη του μεγάλου Θεού και μπορούμε να αποτρέψουμε κάθε κακό. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας ότι κανένα αγιαστικό μέσο της Εκκλησίας δεν μας βοηθά χωρίς μία απαραίτητη προϋπόθεση, την πίστη. Πρέπει να έχουμε πίστη σταθερή και ακλόνητη και χωρίς αμφιβολίες στο Κύριο μας Ιησού Χριστό και στη διδασκαλία του. Και αυτή η πίστη μεταφράζεται σε έργα, τα οποία είναι η πίστη στα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής· το να εφαρμόζουμε και να ακολουθούμε τις εντολές του Θεού στη ζωή μας, το να εκκλησιαζόμαστε τακτικά, η θερμή προσευχή, να εξομολογούμαστε συχνά, και να κοινωνούμε. Τότε βεβαίως κανένα κακό, καμία επιβουλή, καμία βασκανία δεν μπορεί να μας βλάψει, και κυρίως δεν μπορεί να μας απομακρύνει από την πίστη και από τη σωτηρία της ψυχής μας. Με την προσευχή επικοινωνούμε με το Θεό. Με την εξομολόγηση απαλλασσόμαστε από τις αμαρτίες μας, οι οποίες είναι βάρος στη ψυχή μας και τείχος που εμποδίζει τη χάρη του Θεού να μας αγιάσει και να μας προστατέψει. Με τη θεία κοινωνία ενωνόμαστε με τον ίδιο το Θεό και γινόμαστε και εμείς «θεοί κατά χάριν». Αυτά είναι τα κυριότερα αγιαστικά μέσα και φυλαχτά που με πολλή αγάπη προσφέρει η μητέρα Εκκλησία σε κάθε παιδί της, πιστό μέλος της. Από αυτά ξεκινώντας και με τις συμβουλές πάντοτε του πνευματικού μας πρέπει να χρησιμοποιούμε και τα υπόλοιπα, το σημείο του Σταυρού, τις ευχές από τον ιερέα, τον μικρό και τον μεγάλο αγιασμό και λοιπά. Προσοχή λοιπόν και μακριά από κάθε τι που δεν είναι εκκλησιαστικό μέσο αγιασμού· προσοχή και από κάποια φυλαχτά που ορισμένοι επιτήδειοι παρουσιάζουν ως «της εκκλησίας», με σακουλάκια, φυλλαράκια, ξόρκια, χαρτάκια, ψωμάκια, πανάκια και τα όμοια, διότι έτσι ξεγελούν τους απλούστερους και εκμεταλλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα και την ανασφάλεια πολλών, με σκοπό τη βεβήλωση της πίστης και τον προσπορισμό εύκολου πλουτισμού.

(Β.Σ.Βασιλοπούλου, «Η βασκανία στη ζωή μας»,εκδ. «Αποκάλυψις» 2003- αποσπάσματα).

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Η βασκανία

Η ζήλεια, όταν έχει κακότητα, μπορεί να κάνει ζημιά. Αυτή είναι η βασκανία· είναι μια δαιμονική ενέργεια.

- Γέροντα, τη βασκανία την παραδέχεται η Εκκλησία;

- Ναι, υπάρχει και ειδική ευχή (Ο Γέροντας τόνιζε πως μόνο ο ιερέας μπορεί να διαβάζει την ευχή για βασκανία). Όταν κανείς λέει κάτι με φθόνο, τότε πιάνει το «μάτι».

- Πολλοί, Γέροντα, ζητούν «ματάκια» για τα μωρά, για να μην τα ματιάζουν. Κάνει να φορούν τέτοια;

- Όχι, δεν κάνει. Να λέτε στις μητέρες σταυρό να τα φορούν.

- Γέροντα, αν κανείς επαινέσει ένα ωραίο έργο, και αυτοί που το έφτιαξαν δεχθούν τον έπαινο με υπερήφανο λογισμό και γίνει ζημιά, αυτό είναι βασκανία;

- Αυτό δεν είναι βασκανία. Σ^’ αυτήν την περίπτωση λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Παίρνει τη Χάρη Του ο Θεός από τον άνθρωπο, και τότε γίνεται ζημιά. Βασκανία υπάρχει σε σπάνιες περιπτώσεις. Ιδίως oι άνθρωποι που έχουν ζήλεια και κακότητα – λίγοι είναι τέτοιοι – αυτοί είναι που ματιάζουν. Μια γυναίκα λ.χ. βλέπει ένα παιδάκι χαριτωμένο με την μάνα του και λέει με κακότητα: «Γιατί να μην το είχα εγώ αυτό το παιδί; Γιατί να το δώσει ο Θεός σ’ αύτη;» Τότε το παιδάκι εκείνο μπορεί να πάθει ζημιά- να μην κοιμάται, να κλαίει, να ταλαιπωρείται, γιατί εκείνη το είπε με μια κακότητα. Και αν αρρώσταινε και πέθαινε το παιδί, θα ένιωθε χαρά μέσα της. Άλλος βλέπει ένα μοσχαράκι, το λαχταρά, και αμέσως εκείνο ψοφάει.

Πολλές φορές όμως μπορεί να ταλαιπωρείται το παιδί και να φταίει η ίδια η μάνα. Μπορεί δηλαδή η μάνα να είδε καμιά φορά κανένα αδύνατο παιδάκι και να είπε: «Τί είναι αυτό; Τί σκελετωμένο παιδί!» Να καμάρωνε το δικό της και να κατηγόρησε το ξένο. Και αυτό που είπε με κακία για το ξένο παιδί, πιάνει στο παιδί της. Μετά το παιδί ταλαιπωρείται εξ αιτίας της μάνας, χωρίς να φταίει. Λειώνει-λειώνει το καημένο, για να τιμωρηθεί η μάνα και να καταλάβει το σφάλμα της. Τότε φυσικά το παιδί θα πάει μάρτυρας! Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1998,σ. 109).

ΠΩΣ ΜΑΣ ΕΠΙΡΡΕΑΖΟΥΝ ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Οι 14 φάσεις που η Σελήνη αυξάνεται:

1. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (0-12ο )
Πολύ δυναμική μέρα, μπορεί να νιώθουμε κάποια ανησυχία αλλά γενικά είναι χαρούμενη και αισιόδοξη. Είναι καλή για να ξεκινήσουμε προγράμματα αλλά όχι βιαστικά καθώς η Σελήνη είναι ακόμα σκοτεινή.

2. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (12-24ο)
Θετική μέρα για να βάλουμε θεμέλια. Ίσως είμαστε κάπως αμυντικοί αλλά θα πρέπει να είμαστε επικοινωνιακοί. Καλή μέρα για ταξίδια.

3. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (24-36ο)
Οι απόψεις αλλάζουν εύκολα, οι αντιδράσεις εναλλάσσονται και μπορούν να δημιουργηθούν συγκρούσεις. Είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι, έχουμε κατανόηση αλλά είμαστε και κάπως ανασφαλείς. Εάν η Σελήνη σχηματίζει δύσκολες όψεις παράγει φθόνο και ζήλια.

4. Αυξανόμενη φάση σελήνης (36-48ο)
Κρίσιμη μέρα που μπορεί να δημιουργηθούν μεγάλες συγκρούσεις. Χρειάζεται πολύ διπλωματία για να αποφύγουμε την ήττα. Γενικά είναι μια μέρα ψυχρότητας.

5. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (48-60ο)
Αυτή η φάση μας ευαισθητοποιεί, χρειαζόμαστε χώρο για τον εαυτό μας, αντιδρούμε στα εξωτερικά ερεθίσματα συναισθηματικά.

6. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (60-72ο)
Μέρα προετοιμασίας, έρευνας και δουλειάς. Κατάλληλη για εσωτερικές διεργασίες και ακατάλληλη για έντονες εξωτερικές δραστηριότητες.

7. Αυξανόμενη φάση σελήνης (72-84ο)
Παραγωγική μέρα που νιώθουμε πολύ όμορφα και είμαστε πολύ δημιουργικοί.

8. Αυξανόμενη φάση σελήνης (84-96ο)
Αυτή η μέρα αποκαλύπτει πολλές ατέλειες, κυρίως από πράγματα που έχουμε αφήσει στην άκρη. Μπορεί να πάρουμε σημαντικές πληροφορίες αλλά και να συναντήσουμε μεγάλες δυσκολίες.

9. Αυξανόμενη φάση σελήνης (96-108ο)
Η αστάθεια και οι αλλαγές χαρακτηρίζουν αυτή την ημέρα. Δεν πρέπει να ξεκινάμε τίποτα αν θέλουμε να υπάρξει συνέχεια. Είναι καλή για να κάνουμε απολογισμό.

10. Αυξανόμενη φάση σελήνης (108-120ο)
Αυτή καθώς και η επόμενη φάση είναι εποικοδομητικές και καλές για κάθε είδους δραστηριότητα. Ιδιαίτερα το κοινωνικό στοιχείο είναι έντονο.

11. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (120-132ο)
Οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες. Έχουμε μεγαλύτερη αντίληψη, υπάρχει επιτυχία σε εξετάσεις και γενικά επιτυχία στους στόχους.

12. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (132-144ο)
Δεν είναι κακή μέρα, ωστόσο είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιώδεις και υπερβολικά αισιόδοξοι και ίσως απογοητευτούμε.

13. Αυξανόμενη φάση Σελήνης (144-156ο)
Μέρα ευνοϊκή για πρωτοβουλίες και αλλαγές. Η καθημερινότητα επιταχύνεται και είμαστε ικανοί για κάθε είδους εργασία.

14. Αυξανόμενη φάση σελήνης (156-168ο)
Μια ημέρα αρκετά δύσκολη τουλάχιστον για εξωτερικές δραστηριότητες. Είναι προτιμότερο να αποσυρθούμε και να σκεφτούμε πριν δράσουμε.

15. Πανσέληνος (168-180ο)
Έχουμε ανάγκη από συναισθηματική ενίσχυση. Βγαίνουν προβλήματα σε σχέσεις ενώ πολλοί άνθρωποι μελαγχολούν. 

Οι 14 Φάσεις που η Σελήνη μειώνεται:

1. Μειωμένη φάση σελήνης 0-12ο
Γενικά καλή και ευνοϊκή μέρα, χαρακτηρίζεται από επιδεξιότητα, εξυπνάδα, γρηγοράδα, ανταγωνισμό και αντιπαράθεση.

2. Μειωμένη φάση σελήνης 12-24ο
Αυτή η φάση είναι ανήσυχη και πολυάσχολη. Είμαστε προσανατολισμένοι στην δράση και μπορεί να χάσουμε την εσωτερική σταθερότητα.

3. Μειωμένη φάση σελήνης (24-36ο)
Αστάθεια. Επηρεαζόμαστε πολύ εύκολα από τις γνώμες και τις διαθέσεις των άλλων.

4. Μειωμένη φάση σελήνης (36-48ο)
Μια μέρα φορτωμένη ενεργειακά που μπορεί να παράγει φιλονικίες, κακή διάθεση και διαφορές.

5. Μειωμένη φάση σελήνης (48-60ο)
Ευνοϊκή, ανάλαφρη μέρα που περνούμε ωραία. Κατάλληλη για εμπορικές συναλλαγές.

6. Μειωμένη φάση σελήνης (60-72ο)
Αυτή η μέρα είναι κάπως παθητική. Καλό είναι να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν, αλλά να προσέχουμε.

7. Μειωμένη φάση σελήνης (72-84ο)
Ευνοϊκή μέρα με πολύ εσωτερική και εξωτερική κινητικότητα και ευχάριστες δραστηριότητες. Καλή για μελέτη και ταξίδια αλλά ακατάλληλη για επισκέψεις σε γιατρούς.

8. Μειωμένη φάση σελήνης (84-96ο)
Κρίσιμη φάση. Υπάρχει τάση να χαρακτηριστούμε ανεπαρκείς. Τα σχέδια μένουν πίσω.

9. Μειωμένη φάση σελήνης (96-108ο)
Αστάθεια και αλλαγές χαρακτηρίζουν αυτή την μέρα. Δεν πρέπει να ξεκινήσουμε τίποτα που θέλουμε να έχει συνέχεια, αλλά είναι καλή για να σκεφτούμε τα πάντα.

10. Μειωμένη φάση σελήνης (108-120ο)
Κινητικότητα και ευαισθησία, ικανότητα στην δράση, διαύγεια στην σκέψη και αισιοδοξία χαρακτηρίζουν αυτή την μέρα.

11. Μειωμένη φάση σελήνης (120-132ο)
Πνευματικές διακοπές. Μέρα για πνευματική ξεκούραση και διαλογισμό. Η ημέρα μπορεί να παράγει ηθικές και θρησκευτικές αξίες.

12. Μειωμένη φάση σελήνης (132-144ο)
Μέρα δύσκολη που νιώθουμε πιεσμένοι. Είναι καλύτερα να μην αναλάβουμε τίποτα γιατί μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα.

13. Μειωμένη φάση σελήνης (144 – 156ο)
Ανάλαφρη μέρα που τα πάντα μπορούν να πάνε καλά και είναι πιθανή η επιτυχία.

14. Μειωμένη φάση σελήνης (156-168ο)
Αυτή την ημέρα είναι καλύτερα να μην ασχοληθούμε με πολλά πράγματα. Η μέρα προσφέρεται για κάθαρση πνευματική, συναισθηματική και σωματική.

15. Νέα Σελήνη (168-180ο)
Κάθε Νέα Σελήνη είναι ιδιαίτερη πνευματική. Το φεγγάρι στέκεται ανάμεσα στον ήλιο και την γή και προσφέρεται για περισυλλογή.

Αστρολογία

   Τι είναι η Αστρολογία ; 

  Η Αστρολογία σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία διδάχτηκε στους ανθρώπους από την θεά Αθηνά. Είναι η αρχαιότερη επιστήμη και τέχνη η οποία ασχολείται με την μελέτη των ουράνιων σωμάτων,με τον υπολογισμό των κινήσεών τους μέσα στο ηλιακό μας σύστημα και με τον προσδιορισμό των επιδράσεων τους επάνω στο χαρακτήρα των ανθρώπων, στις συνήθειες και στο μέλλον τους. Η μελέτη των επιδράσεων γίνεται σύμφωνα με την θέση την οποία κατέχουν οι πλανήτες, μέσα στα ζώδια τα οποία βρίσκονται, τους οίκους(σπίτια) που καταλαμβάνουν και τις αποστάσεις (γωνίες- όψεις ) τις οποίες σχηματίζουν μεταξύ τους.Είναι μια γλώσσα συμβόλων στην οποία τα ζώδια, οι πλανήτες και οι όψεις παριστάνονται με σύμβολα ( g, h, f, c).

Τι είναι ο Ζωδιακός κύκλος;

    Οι αρχαίοι Αστρολόγοι παρατήρησαν ότι ο ήλιος στην φαινομενική κίνηση το, περνούσε μέσα από δώδεκα αστερισμούς κατά την διάρκεια των δώδεκα μηνών. Έτσι δημιούργησαν μία νοητή κυκλική ζώνη στον ουρανό, γύρω από την γη, την διαίρεσαν σε δώδεκα ίσα τμήματα αντίστοιχα των δώδεκα αστερισμών(Κριός, Ταύρος, κλπ.) και την ονόμασαν ζωδιακό κύκλο. Οι πλανήτες κινούνται μέσα στον ζωδιακό κύκλο σε απόσταση 2-7 μοίρες, με εξαίρεση την απόκλιση του Πλούτωνα κατά (17μοίρες). Η μεγαλύτερη φαινομενική περιστροφή του ήλιου μέσα σε ένα χρόνο ονομάστηκε εκλειπτική. Το κέντρο της εκλειπτικής και του ζωδιακού κύκλου είναι η γη. Όταν η εκλειπτική συναντά την γραμμή του ουράνιου Ισημερινού λέγεται Ισημερινή γραμμή. Η αρχή της εκλειπτικής ορίστηκε η 0° μοίρα του Κριού, από την οποία ο ήλιος περνούσε την 21η Μαρτίου, εαρινή Ισημερία, εκτός δίσεκτου έτους, την 20η Μαρτίου. Η γη μας περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της από την δύση προς την ανατολή, γι αυτό ο αστρολογικός υπολογισμός γίνεται αντίστροφα από την φορά του ωρολογίου. Στην Αστρολογία εξετάζονται οι επιδράσεις των πλανητών με διαφορετικά συστήματα, όπως το γεωκεντρικό σύστημα(με κέντρο την γη ) ή το ηλιοκεντρικό (με κέντρο τον ήλιο) κ.ά. Οι θέσεις των πλανητών, των οίκων και τα ζωδίων υπολογίζονται σε μοίρες. Εφόσον ο ζωδιακός κύκλος είναι 360 μοίρες ,άρα το κάθε ένα από τα δώδεκα ζώδια καταλαμβάνει 30 μοίρες.

 

Τι είναι το ωροσκόπιο;  

Στην Αστρολογία το ωροσκόπιο είναι η γραφική αναπαράσταση του ηλιακού μας συστήματος η οποία δείχνει τις ακριβείς θέσεις των πλανητών και τις αποστάσεις (όψεις) μεταξύ τους. Το ωροσκόπιο υπολογίζεται με βάση την ημερομηνία, τον τόπο (γεωγραφικό μήκος και πλάτος) και την ακριβή ώρα της γέννησης ή των προβλέψεων .

 

Αστρολογια - ζωδια: Το Νέο παράδειγμα και η Μεταμοντέρνα ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Η Ανυποληψία της Αστρολογίας
Το να κάνει κάποιος μια διάλεξη για την αστρολογία φαίνεται, ίσως, εκτός τόπου σ’ ένα συνέδριο που αφορά στη «νέα» επιστήμη. Δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερα νέο στην αστρολογία. Υπήρχε πριν από την επιστήμη και, με την έννοια αυτή, θα μπορούσε να θεωρηθεί προεπιστημονική, ακόμα και αντιεπιστημονική, στο βαθμό που η αστρολογία αποτελούσε κεντρικό άξονα της μαγικής κοσμοθεωρίας, κάτι που η επιστήμη κυριολεκτικά ξερίζωσε.

Η αστρολογία, φυσικά, είναι η μελέτη των αντιστοιχιών ανάμεσα στα ουράνια και τα γήινα φαινόμενα και, πιο συγκεκριμένα, η πεποίθηση ότι η διευθέτηση των πλανητών σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή αποτελεί τη συμβολική αντανάκλαση του χαρακτήρα και του πεπρωμένου ενός ατόμου που γεννήθηκε σ’ εκείνο το χρονικό σημείο. Ενώ η αστρολογία είχε κεντρική και αξιόλογη θέση στους πολιτισμούς που προηγήθηκαν της επιστημονικής επανάστασης, μετά απ’ αυτήν άρχισε να αποκτά κακή φήμη. Υπάρχουν αιτίες γι’ αυτό και θα τις αναφέρω με συντομία. Δε χρειάζεται να αναφέρω ότι για πολλούς έξυπνους ανθρώπους οι ισχυρισμοί της αστρολογίας μοιάζουν κάπως αστείοι – ένα απλό παιχνίδι συναναστροφών έξω από το χώρο των διανοούμενων, ένα στήριγμα για τους αδύναμους και τους εξαρτημένους, ένα επιφανειακό και ψεύτικο σύστημα που επιβιώνει ως νοητικό απολίθωμα από μια ξεπερασμένη εποχή μόνο ανάμεσα στους κύκλους των αμόρφωτων, των προληπτικών ή απλώς των ηλίθιων.

Έχουν κατηγορήσει την αστρολογία ότι είναι απλουστευτική, φαταλιστική και αναχρονιστική. Δεν έχει θέση στα πανεπιστήμια μας, έχει χλευαστεί από όλους σχεδόν τους κλάδους της σύγχρονης μάθησης και έχει καταδικαστεί από την εκκλησία ως αίρεση. Η εχθρότητα εναντίον της αστρολογίας δεν εμφανίστηκε ποτέ τόσο έντονα όσο το 1975, όταν 186 κορυφαίοι επιστήμονες, εκ των οποίων οι 18 είχαν τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ, υπόγραψαν μια επιθετική δήλωση εναντίον της αστρολογίας, με την οποία την αποκήρυσσαν. Δεδομένης της ανυποληψίας της αστρολογίας, προβληματιζόμαστε, ίσως, όταν μαθαίνουμε ότι κάποτε είχε θεωρηθεί η θεϊκή τέχνη, η «μητέρα όλων των επιστημών» και άξια να μελετηθεί από τον Νικόλαο Κοπέρνικο, τον Γαλιλαίο, τον Γιοχάνες Κέπλερ και τον Σερ Ισαάκ Νιούτον – ανθρώπους αφιερωμένους στην αστρολογία, από την οποία αντλούσαν έμπνευση. Γνωρίζουμε ότι οι νόμοι της πλανητικής κίνησης του Κέπλερ προέρχονται στο μεγαλύτερο μέρος τους από την έρευνα του για τη μουσική των σφαιρών, τη μεγάλη κοσμική αρμονία για την οποία μίλησε ο Πυθαγόρας – ο διασημότερος αστρολόγος της αρχαίας Ελλάδας. Με τον ίδιο τρόπο, η προσπάθεια του Νιούτον να κατανοήσει τη βασική αιτία της αστρολογικής επίδρασης τον οδήγησε στη θεωρία του για την έλξη της βαρύτητας. Η Οργανική Κοσμοαντίληψη των Παραδοσιακών Πολιτισμών  Για να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο οι θεμελιωτές της σύγχρονης επιστήμης ήταν αστρολόγοι αυτοί οι ίδιοι, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε την παραδοσιακή κοσμοαντίληψη, την οποία η επιστήμη έπρεπε αρχικά να κατακτήσει και να αντικαταστήσει.

Επί χιλιετηρίδες οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είχαν μια κοινή πίστη: ότι το Σύμπαν ήταν έμψυχο. Ο Ήλιος, η Σελήνη και τα άστρα εκλαμβάνονταν ως ένα τεράστιο πλέγμα έμψυχης συνείδησης, η οποία εξουσιάζονταν από μια άπειρη διάνοια.[1] Το Ον αυτό δεν ήταν διακριτό από τον κόσμο, αλλά ενυπήρχε στις διαδικασίες και τους κύκλους της φύσης. Ενώ διάφορες θρησκείες και φιλοσοφίες αναφέρονται σ’ αυτό το υπέρτατο Ον με διαφορετικά ονόματα, ήταν σχεδόν ομόφωνη η αντίληψη ότι ο κόσμος ήταν εμψυχωμένος. Στη νεοπλατωνική φιλοσοφία, ολόκληρο το σύμπαν αντιμετωπίζονταν ως ένας ζωντανός οργανισμός. Ο οργανισμός αυτός είχε ιεραρχική δομή, έτσι ώστε το σύστημα του κόσμου να είναι μια «Μεγάλη Αλυσίδα της Ύπαρξης», περιφέρειες μέσα σε περιφέρειες που όλο και αυξάνονταν η διάμετρος τους, οι οποίες κορυφώνονταν στον ίδιο τον Κόσμο, την υπέρτατη, περικλείουσα τα πάντα, ολότητα (Lovejoy, 1936). Τα άστρα και οι πλανήτες ήταν εκφράσεις των λειτουργιών του οργανισμού αυτού, όπως ακριβώς και τα διάφορα όργανα του ανθρώπινου σώματος είναι εκφράσεις και όργανα των λειτουργιών του. Κάθε ύπαρξη στη φύση αντιστοιχούσε σ’ αυτό το γενικό σχέδιο. Κάθε πράγμα ήταν τμήμα ενός μεγαλύτερου συνόλου, ενώ και το ίδιο ήταν ένα σύνολο που περιείχε τα δικά του επιμέρους τμήματα.

Η μοναδική κοσμοθεωρία που επικρατούσε σχετικά με τη φύση ήταν οι αντιστοιχίες ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα. Επίσημα, ήταν γνωστή ως το δόγμα του μακρόκοσμου και του μικρόκοσμου, μια αντίληψη που βασίζονταν στην αναλογία μεταξύ του όλου και των τμημάτων του – το κατώτερο ήταν ένας μικρόκοσμος του ανώτερου. Οι αντιστοιχίες ερμηνεύονταν με την ερμητική έννοια των «όμοιων» και των «συμπαθειών». Όμοια ήταν οι δομές εκείνες που συμφωνούσαν ως προς το σχήμα τους, άσχετα αν διέφεραν ως προς το μέγεθος τους.  Έτσι, οι αρχαίοι αντιλαμβάνονταν το Σύμπαν σαν ένα μεγάλο σύστημα ομοίων, τα οποία μειώνονταν σε μέγεθος, καθώς κατέρχονταν τις βαθμίδες της ζωής και τα οποία ενώνονταν από συντονισμένους δεσμούς συμπάθειας (Hall, 1936).

Το δόγμα ότι κάθε τι στο Σύμπαν ενώνεται με όλα τα άλλα, κυρίως εξαιτίας μυστικών συγγενειών, αποτέλεσε τη θεμελίωση της αστρολογίας. Αφού ο Άνθρωπος θεωρήθηκε καθρέφτης της κοσμικής τάξης, κάθε πλευρά της φυσικής και της ψυχικής ανατομίας του είχε το αντίστοιχο της στην ουράνια σφαίρα. Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη ήταν ένας μικρόκοσμος – μια μινιατούρα του σύμπαντος – που αντικατόπτριζε το μακρόκοσμο, το Σύμπαν στην ολότητα του. Η ουσία της διδασκαλίας αυτής περικλείεται στο ερμητικό απόφθεγμα, «όπως επάνω, έτσι και κάτω.»

Από : http://www.anew.gr/astro_articles/article.php?aid=16